Λοιπον... η μουσικη... και οχι μονο...
Δεν ειναι μαγκια το να ακους ενα ειδος μουσικης.
Η μουσικη ειναι για μενα καθαρα προσωπικο στοιχειο του καθενος, διοτι εκφραζει τον δικο σου εσωτερικο κοσμο. Θα σας κουρασω στην αρχη με παραδειγματα για να καταληξω εκει που θελω.
Δεν εχει νοημα το να καυχιουνται παιδια της ηλικιας μου για την μουσικη που εχουν επιλεξει. Δεν εχει νοημα, λογικη. Με αυτο τον τροπο ολοι πρεπει να ειμαστε περιφανοι γι'αυτο που ακουμε, διοτι σεβομαστε την προσωπικοτητα μας.
Αλλα χωριζουν καποιοι την μουσικη και κατηγοριες, δε ειδη, σε "κοπαδια" αλλιως σαν να ειναι προβατα και βαζουν μια πινακιδα. Το χειροτερο της χαρακτηριζουν οπως για Παραδειγμα, θεωρουν την μεταλ σκληρη μουσικη, του σατανα. Δηλαδη πολλοι ανακοινωνουν δημοσια την προτημιση τους στην μεταλ, η ροκ, με την εντυπωση πως ειναι πιο "σκληροι" απο τους υπολοιπους. Τετοιου ειδους ισχυρισμοι ειναι αβασιμοι και γελοιοι. Αν εσυ δεν ακους μεταλ, ροκ, πανκ κι εγω δεν ξερω τι, δε μπορεις να θεωρησεις τον τυπο που στο λει αυτο "ανωτερο" απο σενα γιατι πολυ απλα δε γουσταρεις το ακουσμα αυτο, αντιθετα θεωρεις πως εσυ εισαι πιο εξυπνος ακουγοντας σκυλαδικα πχ.
Γιατι το λενε ομως αυτο? Πρωτα απ'ολα τα ατομα που εχουν κολλημενη στην μπλουζα μια σταμπα που γραφει "ειμαι μεταλλας" "ειμαι γκοθας" πιθανον να μην ξερει καν τι ειναι αυτο που μοστραρει, να μην εχει ιδαια απο αυτο που σου συνεχως σου λει πως ακουει. Δεν ειμουν ουτε και ειμαι ποτε απολυτη βεβαια. Οντως τα παιδια μπορει να λατρευουν το ειδος μουσικη τους και να θελουν να το βροντοφωναξουν σε ολο τον κοσμο. Τιμη τους και καμαρι τους καλα κανουν.
Να επιστρεψω ομως στο θεμα. Εγω αναφερομαι στους υπολλοιπους με τους οποιους αρχισα το κειμενο μου. Γιατι ενω μεσα τους ειναι κενοι λενε και δειχνουν με το ντυσιμο τους συνεχως και με αρρωστημενο τροπο τη μουσικη που ακουν. Και συγκεκριμενα θα αναφερθω ξανα στην μεταλ, (οχι πως εχω κατι ενατνιον του ειδους, κι εγω μεταλ ακουω μεταξυ και αλλων μαλιστα, απλα ειναι το πιο τρανταχτο παραδειγμα και αυτο που βιωνω) την οποια οπως ειπα θεωρουν σκληρη, βαρια μουσικη, τρομαχτικη και υποχθονια, του σατανα που οδηγει στην κολαση ακι μπλα μπλα μπλα... γι'αυτο τον λογο πιστευουν πως χρειαζεται καμια "ξεχωρηστη" δυναμη και ικανοτητα ωστε να την ακουσεις, γιατι δεν μπορει να την καταλαβει οποιος κι οποιος, ετσι εσυ που την ακους εισαι μοναδικος και πρεπει αν νιωθεις ανωτερος. Ασε που περνοντας ωρες στο νετ ψαχνοντας ο,τι πιο περιθωριακο λες πως εισαι και ψαγμενος. Επισης μερικοι απ'αυτους ακουνε τα συγκεκριμενα ειδη με το ζορι, για να λενε πως ακουνε το ταδε ειδος. Το εχω ακουσει κι αυτο δυστιχως.
Και τα ατομα στα οποια γινονται αυτα τα σχολια ομως δεν πανε πισω. Πιστευουν πως δεν ειναι καν μουσικη αλλα γκαριδες χωρις μελωδια. Απο τους περισσοτερους τετοια ακουσματα μεταλ, ροκ, πανκ ειναι παραξενα καθως εχουν συνηθισει στην εμπορικη, υποκινουμενη ποπ και λαικη κυριως στην Ελλαδα. Θεωρουν λοιπον τα ειδη αυτα δυσκολα στο να ακουστουν και να καταννοηθουν.
Οκ. Και οι δυο θεσεις ειναι λαθος. Τι να πρωτοσχολιασω. Κατ'αρχας δεν υπαρχει ευκολη ή δυσκολη μουσικη. Οταν ενα τραγουδι το ακους ευκολα σ'αρεσει, οταν σ'αρεσει ενα τραγουδι το ακους ευκολα. Δε χρειαζεται πιεση ουτε να το κανεις κατι με το ζορι. Αντιθετα οταν δεν αντεχεις στο ακουσμα καοιου ηχου, απλουστατα δεν μπορει να σ'αρεσει. Το οτι ακους ευκολα και με ευχαριστηση καποιον ηχο δε σημαινει πως αυτο ειναι το ιδιο και για του υπολλοιπους. Τη στιγμη μου με ενα τραγουδι εσυ βρισκεσαι στο παραδεισο ο αλλος βρισκεται στην κολαση, και μερικοι προτημουν να βρισκονται και εκει. Απο αυτο εξαρταται και οι συνηθιες του καθε ατομου, ο τροπος διακεδασης και ζωης του.
Η μουσικη ειναι κατι προσωπικο, εσωτερικη υποθεση και ψυχικη αναγκη του καθενος. Ειναι τα συναισθηματα, οι ιδαιες, η σκεψη σου, ο κοσμος σου που εκφραζεται μεσα απο τις νοτες. Δεν μπορεις, δεν εχεις το δικαιωμα να προσβαλλεις τον αλλο για τη μουσικη που επιλεγει να ακουεσει γιατι με αυτο τον τροπο προσβαλλεις τον ιδιο αφου η μουσικη αντιπροσωπευει τον ψυχισμο του. Δεν εχει "πως το ακους" ή "πως δεν το ακους", απο την στιγμη που δεν μπορεις εσυ να το ακουσεις σημαινει πως δεν μπορεις να σκεφτεις ποτε, ουτε να νιωσεις ετσι οπως νιωθει ο αλλος που μπορει. Γι'αυτο μη σχολιασεις καλυτερα καθολου.
Και περναω στο θεμα του "ψαγμενου". Εισαι ψαγμενος μου λες. Γιατι? Τι θα πει ψαγμενος? Οταν ακους, διαβαζεις, βλεπεις κατι που δεν το ακουν, διαβαζουν, βλεπουν οι υπολλοιποι.Δεν υπαρχει ψαγμενη μουσικη, ψαγμενη λογοτεχνια. Υπαρχει μουσικη ή λογοτεχνια που μας αρεσει. Μπορει να ακουω δυο τελειως διαφορετικα ειδη, να διαβαζω δυο τελειως αντιθετους μεταξυ τους ποιητες, συγγραφεις. Αν το κανω αυτο δεν ειμαι ψαγμενη συμφωνα με καποιους.
Θα διαβασω και θα ακουσω ο,τι εγω θελω, ο,τι με εκφραζει, οτι με αγγιζει, ο,τι νιωθω εγω πως μιλαει σε μενα και με κανει να αισθανθω περιεργα. Το εχετε νιωσει ποτε το ανατριχιασμα... οταν ακουτε ενα κομματι ή ακομα οταν διαβαζεται κατι. Να χανεστε σ'αυτο χωρις να εχετε καμια απολυτως επαφη με το περιβαλλον σας. το μυαλο απομονωνεται, εγκλοβιζεται, επικεντρωνεται εκει και μετα χανεστε. Γεμιζει την ψυχη σας, το μυαλο σας. Το γεμιζει και ξαφνικα μολις αυτο τελειωσει επανερχεστε στην πραγματικοτητα. Σαν να κοιμοσασταν βλοποντας ενα ονειρο και μετα ακουτε το ξυπνητηρι να χτυπα για να σας θυμισει πως εδω ειναι η πραγματικοτητα. Κι εσεις τρομαζεται απο την ξαφνικη αυτη αλλαγη. Τρομαζετε γιατι απορειται πως ενω ησασταν τοσο μακρια, τοσο μακρια, ταξιδευονατς περα απο τον χρονο και τον τοπο, τωρα μεσα σε ενα λεπτο βρεθηκατε εγκλοβισμενοι στο σωμα σας, στη θεση που καθησατε πριν ξεκινησει αυτη η πτωση μεσα στην δινη. Ναι το εχετε νιωσει κι αν δε το νιωσατε ακομα εχετε να μαθαιντε πολλα.Αυτη η στιγμη λοιπον για σας ειναι μοναδικη και δεν εχει κανεις το δικαιωμα να κατακρινει το "μεσο" με το οποιο εσεις φτασατε εκει, ειτε αυτο ειναι ενα τραγουδι ειτε ενα βιβλιο.
Και ειναι φυσικο ολοι οι ανθρωποι να ανοικουμε σε καποια κοινωνικη ομαδα. Ισως γι'αυτο καποιοι κολλανε σε ενα ειδος μουσικης, λογοτεχνιας και ντυσιματος ωστε να αισθανθουν πως εινα μερος ενος συνολου. Κι εγω αυτο παλια πιστευα. Μην το κανετε ομως αυτο. Αφεθειται απο τα πρεπει, απο τις "ταμπελες" οπως λει και καποιος, οι οποιες σας κανουν να ακουτε αυτο επειδη ειναι γκοθ, ή το αλλο επειδη ειναι μεταλ. Σταματηστε και αφηστε τον ευατο σας ελευθερο να καθοδηγηθει μονος του σ'αυτη τη μαγεια της γνωσης, της μουσικης, λογοτεχνιας. Και μονο αν ακολουθησετε αυτο που πραγματικα θελει η ψυχη σας αδιαφοροντας για ειδη και ταμπελες θα βρειται τον πραγματικο σας εαυτο, και τοτε θα νιωσετε ικανοποιημενοι με την επιλογη σας και πραγματικα περηφανοι. Η ψυχη σας ομως αλλαζει, και θα αλλαζει ειδικα στην εφηβεια, οποτε θα αλλαζουν και τα γουστα σας, Μην παραξενευεστε λοιπον οταν ενω την μια μερα ακουγατε κατι και την επομένη το σιχαινεστε. Καθε επιλογη σας εξεφραζε την κατασταση σας τη περιοδο εκεινη. Και καθε φορα να βασιζεστε εκει που θα σας οδηγει ο εαυτος σας, και καθε φορα θα βελτιωνεστε και νιωθετε ικανοποιημενοι για εκει που φτασατε, χωρις να θιγεστε απο σχολια τριτων γιατι πολυ απλα θα ειστε τοσο σιγουροι για τον εαυτο σας. Εξαλλου δεν νομιζω πως οταν πραγματικα αγαπατε κατι μπορειται να το αγνοησετε οπως κι αν ειναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου