Μπηκε και η νεα χρονια φετος. 2012. Τι να πω... Δεν εχω κατι να πω. Ποτε δεν είχε ξαναμπει ετσι ο χρονος. Τιποτα δεν ειναι οπως παλια. Ουτε χριστουγεννιατικο δεντρο, ουτε στολισμος στο σπιτι, ουτε καλεσμενοι, συγγενεις, φιλοι, τηλεφωνα. Ενα βαρύ Χρονια Πολλα ειπαμε κι αυτο με μιση καρδια. Ακομη και το φλουρι δεν το ετυχε κανεις απο μας, αλλα ενας σπαστικος τυπος που ελειπε (εμεις του κοψαμε ομως κομματι μη χασουμε). Καθομαι και ακουω παλια, μελανχολικα, θλιβερα τραγουδια σε μια γωνια μονη μου. Δεν νιωθω καπως διαφορετικα... Λυπημενη ειμαι, χωρις να με ενοχλει ομως. Τοσο καιρο θλιμενη εχω ξεχασει πια πως ειναι να ειμαι χαρουμεη... χαρα ειναι η λεξη αυτη που μου προκαλει λυπη. Απλα στεκομαι με ενα βαρος στο στηθος... μα οπως ειπα, δεν με ενοχλει. Εχω συνηθισει, θα μου φαινοταν παραξενο αν δεν το ειχα. Φοβαμαι τη νεα χρονια, φοβαμαι μη γινουν ολα αυτα που απεύχομαι. Δεν γιορταζω λοιπον για το νεο ετος. Περισσοτερο πενθω το προηγουμενο, το προηγουμενο που εφυγε, που πεθανε, που χαθκε στο χρονο, που εγινε πια παρελθον.Ευτυχισμενο ας ειναι το Νεο Ετος Ελενα ;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου