I need space

Ασφυκτιώ,
οι τοιχοι γυρω μου συγκλινουν,
θα με λιωσουνε, θα με σκοτωσουν.
Θα με πλακωσει το ταβανι.
Πνιγομαι. Δεν υπαρχει οξυγονο.
Βγαινω εξω, να παρω αερα, ν'αναπνευσω.
Χειροτερα. Εδω εισπνευω δηλητηριο.
Αναζητω τον ουρανο... μα δεν τον βρισκω.
Ξερω πως τα πουλια πετουν, αλλα εγω τα βλεπω ολα σε κλουβια.
Δε μπορω να μυρισω το γαλαζιο, δεν μπορω να αισθανθω τον ηλιο.
Θελω να ανοιξω τα χερια μου, να αγκαλιασω τ'ονειρο...
Μα δεν το βλεπετε? Δεν υπαρχει χωρος!
Δε χωραει πουθενα το ομορφο, δεν χωραει πουθενα η ευγενεια.
Ο πονος ειναι ευγενια, ο πονος ειναι ευαισθησια, ο πονος ειναι ανθρωπιά.
Μα δεν ποναει κανεις?
Δεν υπαρχει χωρος για μια ηλιαχτιδα, δεν υπαρχει χωρος για τη ζωη, για το χαμογελο.
Δεν εχει θεση να κατσει η τιμιοτητα, ο σεβασμος, η καταννόηση.
Δεν υπαρχουνε λουλουδια για να παρει η αγκαλια, το χαδι, ο ερωτας
(το πολυ πολυ να δωσουμε γι'αυτους κανενα γαιδουραγκαθο, αν δε τα έχουμε μαδήσει κι αυτα)
Τόσοι πολλοι οι ηχοι... δεν αντεχουν ν'ακουστουν φωνες αγνες, φωνες τρυφερες, φωνες ρομαντικες, φωνες αγαπης.
Οι πολιτειες κατοικούνται απο τερατα. Δεν υπαρχουν ανθρωποι για ν'αγαπησω.
Τα συμφερονται κατέκλυσαν εμας... δε χωραει η φιλια, η εμπιστοσυνη.
Δε χωράω.
Δεν εχω μερος να βαλω τις ελπιδες μου, δεν εχω μερος για να χτισω τ'ονειρο μου, δεν εχω μερος για να κανω ενα βημα μπροστα, να ανεβω ενα σκαλοπατι.
Οι λιμνες ολες ειναι γεματες, δεν χωρανε τα δικα μου δακρυα, θα πλημμυρίσουν.
Δεν εχει μερος να στιβαξω τους καημους μου.
Δν υπαρχει χωρος για την αληθεια.
Δεν υπαρχει καποιος να με δεχθει χωρις μασκα, με καθαρο το προσωπο.
Δεν υπαρχει χωρος για το θαρρος, υπαρχει χωρος για τον φοβο.
Δεν υπαρχει χωρος για τον χωρο,
Δεν υπαρχει χωρος ακομα και για την ελευθερια.
Δεν υπαρχει εδαφος να περπατησω, δεν υπαρχει ουρανος για να πεταξω, θαλασσα να κολυμπησω.