Χρειαζομαι καποιον τρελο,
καποιον που να μην φοβαται να ζησει.
Μακαρι να ειμουν τρελη μα δεν ειμαι, ετσι χρειαζομαι καποιον αλλον για να με κανει να ζησω.
Οι καλυτεροι ανθρωποι εξαλλου ειναι τρελοι, οι μονοι ελευθεροι ανθρωποι.
Η ζωη ενα τεραστειο παρτυ. Ενα χωρος γεματος μουσικη και ανθρωπους και χαος. Για να περασεις καλα πρεπει να πιεις, να διασκεδασεις και να κανεις πραγματα χωρις να σκεφτεσαι, ουτε το πριν, ουτε το μετα, ουτε καν και το τωρα. Να μην ενδιαφερεσαι για τιποτα, να μην νοιαζεσαι παρα μονο για την ευχαριστηση σου.
Γιατι ζουμε? ζουμε για να ζουμε.
Και την ζωη δεν ζεις χωρις αμαρτιες. Η ζωη σου πρεπει να ναι μια τεραστεια αμαρτεια. Αμαρτεια ναι. Γιατι πανω απ'ολα εισαι ανθρωπος. Ζεις για τις απολαυσεις, για τις αδυναμιες, για τις ηδονες, για τα παθη. Μην προσπαθεις να καταπιεσεις της επιθυμιες σου. Το να ενδιδεις σ' αυτες σημαινει πως ζεις. Η αμαρτεια ειναι το οξυγονο σου. Και ο πονος, η μελανχολια, η θλιψη απλως ειναι κομματι σου και αισθηματα που δεν θα ενιωθες αν φοβοσουνα να ζησεις. Ελευθερωσε καθε τι που σε κρατα αιχμαλωτο των κανονων. Δεν υπαρχουν. Δεν υπαρχει σωστο και λαθος. Διαλεγεις καθε τι που σε κανει ευτυχισμενο, που σε κανει να νιωθεις πληρης, που σε κανει να νιωθεις πως υπαρχεις και κυριως που σε κανει να νιωθεις ζωντανος.
Οι ανθρωποι ειναι αυτοι που γεμιζουν την ζωη μας. Δυστυχως ή ευτυχως διχως την παρουσια τους ειμαστε απλως κουφαρια. Πρεπει να μας γεμιζει κατι, πρεπει να τρφομαστε με κατι για να ζουμε.
Αναμνησεις. Ακομα και οταν ο,τι αγαπαμε θα εχει φυγει (γιατι οι ανθρωποι παντα φευγουν) αυτες θα υπαρχουν ακομα.
Νοσταλγια. Ειναι υπεροχο συναισθημα. Ειναι μια ζεστη, πικρη θλιψη σαν κλαμα βιολιού. Ειναι το συναισθημα που σου θυμιζει πως καποτε ενιωσες, αγαπησες, δεθηκες με καποιον και γι'αυτο τωρα τον θυμασαι και ισως να τον θες πισω, ισως απλως να τον κρατας εκει, στο παρελθον, ασφαλη και ομορφο επειδη ηταν κι αυτος κομματι της ζωη σου. Και γυρνοντας πισω οσο πιο πολλους ανθρωπους φερνεις στο μυαλο σου τοσο πιο πλουσιος καταλαβαινεις πως εισαι.
Το να κοιτας γυρω σου πραγματα και να συνδέεις τα παντα με καταστασεις και ανθρωπους ειναι ενας θυσαυρος δικο σου, που δεν μπορει να σου τον κλεψει κανεις. Να ακους ονοματα και να φερνεις στο μυαλο σου προσωπα, να ακους ενα τραγουδι και παλι να θυμασαι ανθρωπους, να βλεπεις τον ηλιο, τη θαλασσα ή το φεγγαρι και να φερνεις στο νου σου τη μορφη καποιου, να βρισκεσαι ενα βημα πριν τον θανατο και καθως περνα η ζωη μπροστα στα ματια σου υπαρχουν στιγμες, καταστασεις, ερωτες, μισοι, εξαρτησεις και ανθρωποι, τοτε κλεινεις τα ματια σου χαρουμενος, χωρις να σε νοιαζει που φευγεις γιατι φευγεις πλουσιος, με ψυχη που την γεμισες αισθηματα, με σωμα που χρησιμευσε που ενιωσε απολαυσεις, μην σε νοιαζει ο θανατος γιατι εχεις παρει την ζωη και την κερδισες.
καποιον που να μην φοβαται να ζησει.
Μακαρι να ειμουν τρελη μα δεν ειμαι, ετσι χρειαζομαι καποιον αλλον για να με κανει να ζησω.
Οι καλυτεροι ανθρωποι εξαλλου ειναι τρελοι, οι μονοι ελευθεροι ανθρωποι.
Η ζωη ενα τεραστειο παρτυ. Ενα χωρος γεματος μουσικη και ανθρωπους και χαος. Για να περασεις καλα πρεπει να πιεις, να διασκεδασεις και να κανεις πραγματα χωρις να σκεφτεσαι, ουτε το πριν, ουτε το μετα, ουτε καν και το τωρα. Να μην ενδιαφερεσαι για τιποτα, να μην νοιαζεσαι παρα μονο για την ευχαριστηση σου.
Γιατι ζουμε? ζουμε για να ζουμε.
Και την ζωη δεν ζεις χωρις αμαρτιες. Η ζωη σου πρεπει να ναι μια τεραστεια αμαρτεια. Αμαρτεια ναι. Γιατι πανω απ'ολα εισαι ανθρωπος. Ζεις για τις απολαυσεις, για τις αδυναμιες, για τις ηδονες, για τα παθη. Μην προσπαθεις να καταπιεσεις της επιθυμιες σου. Το να ενδιδεις σ' αυτες σημαινει πως ζεις. Η αμαρτεια ειναι το οξυγονο σου. Και ο πονος, η μελανχολια, η θλιψη απλως ειναι κομματι σου και αισθηματα που δεν θα ενιωθες αν φοβοσουνα να ζησεις. Ελευθερωσε καθε τι που σε κρατα αιχμαλωτο των κανονων. Δεν υπαρχουν. Δεν υπαρχει σωστο και λαθος. Διαλεγεις καθε τι που σε κανει ευτυχισμενο, που σε κανει να νιωθεις πληρης, που σε κανει να νιωθεις πως υπαρχεις και κυριως που σε κανει να νιωθεις ζωντανος.
Οι ανθρωποι ειναι αυτοι που γεμιζουν την ζωη μας. Δυστυχως ή ευτυχως διχως την παρουσια τους ειμαστε απλως κουφαρια. Πρεπει να μας γεμιζει κατι, πρεπει να τρφομαστε με κατι για να ζουμε.
Αναμνησεις. Ακομα και οταν ο,τι αγαπαμε θα εχει φυγει (γιατι οι ανθρωποι παντα φευγουν) αυτες θα υπαρχουν ακομα.
Νοσταλγια. Ειναι υπεροχο συναισθημα. Ειναι μια ζεστη, πικρη θλιψη σαν κλαμα βιολιού. Ειναι το συναισθημα που σου θυμιζει πως καποτε ενιωσες, αγαπησες, δεθηκες με καποιον και γι'αυτο τωρα τον θυμασαι και ισως να τον θες πισω, ισως απλως να τον κρατας εκει, στο παρελθον, ασφαλη και ομορφο επειδη ηταν κι αυτος κομματι της ζωη σου. Και γυρνοντας πισω οσο πιο πολλους ανθρωπους φερνεις στο μυαλο σου τοσο πιο πλουσιος καταλαβαινεις πως εισαι.
Το να κοιτας γυρω σου πραγματα και να συνδέεις τα παντα με καταστασεις και ανθρωπους ειναι ενας θυσαυρος δικο σου, που δεν μπορει να σου τον κλεψει κανεις. Να ακους ονοματα και να φερνεις στο μυαλο σου προσωπα, να ακους ενα τραγουδι και παλι να θυμασαι ανθρωπους, να βλεπεις τον ηλιο, τη θαλασσα ή το φεγγαρι και να φερνεις στο νου σου τη μορφη καποιου, να βρισκεσαι ενα βημα πριν τον θανατο και καθως περνα η ζωη μπροστα στα ματια σου υπαρχουν στιγμες, καταστασεις, ερωτες, μισοι, εξαρτησεις και ανθρωποι, τοτε κλεινεις τα ματια σου χαρουμενος, χωρις να σε νοιαζει που φευγεις γιατι φευγεις πλουσιος, με ψυχη που την γεμισες αισθηματα, με σωμα που χρησιμευσε που ενιωσε απολαυσεις, μην σε νοιαζει ο θανατος γιατι εχεις παρει την ζωη και την κερδισες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου