Freedom

Ονειρευομαι να νιωσω,
αυτο που λεγεται ελευθερια.
Τοσο ωστε καθε κυτταρο του σωματος μου να γινει αερας να γινει ανεμος,
τοσο ωστε να ενωθω με το συμπαν, με τον οριζοντα, με τ'απειρο...
τοσο ελευθερο οσο κι εκεινο να γινω.

Τα ματια μου ν'αλλαξουν χρωμα,
να βλεπω περα απο τα συννεφα,
μεσα στις καρδιες.
Το μυαλο μου να λυθει,
τοσο που να μην καταλαβαινω ποιος ειμαι εγω που υπαρχω.

Θελω να τρεξω γυμνη στους δρομους,
να χυθω μες τους ανθρωπους, χωρις να τους υπολογιζω.
Θ'ανακατευονται οι εικονες, οι σκεψεις.
Θ τρεχω θα χορευω με κομμενα ποδια,
μα δε θα νιωθω,
γιατι τιποτε δεν θα ναι ο πονος.

Με παθη θελω να ζησω τη ζωη,
η ζωη ειναι η ηδονη, ειναι η ενταση, ειναι η ορμη.
Θελω να πονεσω, ν'απολευσω, ν'αφεθω, να εξαρτηθω και τελικα να σπασω.
Θελω να ζησω.
Να γινω καποιος αλλος.
Θα βουτιξω στην μπογια το σωμα μου,
να γινω μπλε, να γινω ολοκληρη νερο,
για να κυλισω και να φυγω.
Γκλιττερ θα γεμισω το μαλλι μου και το σωμα,
και θα τιναξω το κεφαλι με δυναμη που θα νιωσω τον λαιμο να σπαει.
Και θα σκρπισω γυρω μου την σκονη,
την χρυσοσκονη στον αερα,
και θα βλεπω τοτε σε κινηση αργη του κοκκους της αστραφτερους,
να ξεχυνοννται τρυγυρω και να λαμπουν
σαν αστερια κι εγω στην μεση ηλιος.
Κι ο κοσμος περα θα θαμπωνεται,
ισως και καθολου στην ματια τους να μην πεσω, μα να μην με νοιαζει.
Να τσιριξω, μ'ολη την δυναμη του σωματος μου να χοροπηδω,
απο τη μουσικη να σπασουνε τ'αφτια μου.
να χασω το μυαλο μου,
να ξεχασω ανθρωπος πως ειμαι, αντρας η γυναικα.

Να ζησω ετσι δεκα χρονια κι οταν αυτα περασουνε να μου φανουν πως ητανε λεπτα, να μου φανουνε ονειρο.

Ν'αφησω το κλουβι της κοινωνιας αυτης,
της γης και τους ανθρωπους της
και ν'αφεθω στο χαος της αβυσσου της ψυχης.
να νιωσω στα κοκκαλα μου την ελευθερια.

Θελω να ζησω.
Δε βοφαμαι να πεθανω... οχι ποτε μου δεν φοβηθηκα,
τρεμω μονο να πεθανω χωρις να εχω ζησει.